1. અને એમ થયું કે ઇસહાક વૃધ્ધ થયો, ને તેની આંખનું તેજ એટલું બધું ફાટી ગયું કે તે દેખી શકતો ન હતો, ત્યારે તેણે પોતાના મોટા દિકરા એસાવને બોલાવીને કહ્યું, “મારા દિકરા એસાવને બોલાવીને કહ્યું, “મારા દિકરા;” અને તેણે કહ્યું; હું આ રહ્યો.”
|
3. માટે હવે તું તારાં હથિયાર, એટલે તારો ભાથો તથા ધનુષ્ય લઈને જંગલમાં જા, ને મારે માટે શિકાર મારી લાવ.
|
4. અને મને ભાવે છે તેવું સ્વાદિષ્ટ ખાવાનું તું મારે માટે તૈયાર કર, ને મારી પાસે લાવ કે, હું ખાઉં, અને મરવા અગાઉ મારો જીવ તને આશીર્વાદ આપે.”
|
5. અને ઇસહાક તેના દિકરા એસાવની સાથે બોલતો હતો, ત્યારે રિબકાએ સાંભળ્યું. અને એસાવ શિકાર મારી લાવવા માટે જંગલમાં ગયો.
|
6. અને રિબકાએ પોતાના દિકરા યાકૂબને કહ્યું, “જો, તારા ભાઈ એસાવની સાથે તારા પિતાને એમ બોલતાં સાંભળ્યા કે,
|
7. ‘તું શિકાર કરી લાવીને મારે માટે સ્વાદિષ્ટ ખાવાનું તૈયાર કર કે, હું ખાઉં, ને મરવા અગાઉ યહોવાની આગળ હું તને આશીર્વાદ આપું.’
|
9. હવે તું ટોળામાં જા, ને તેમાંથી બકરીનાં બે સારાં લવારાં મારી પાસે લાવ; અને તેઓનું તારા પિતાને ભાવે છે તેવું સ્વાદિષ્ટ ખાવાનું હું તેમને માટે તૈયાર કરીશ;
|
11. અને યાકૂબે પોતાની મા રિબકાને કહ્યું, “જો, મારો ભાઈ એસાવ કેશી માણસ છે, ને હું તો સુંવાળો માણસ છું.
|
12. કદાચ મારા પિતા મારા પર હાથ ફેરવે ને હું તેમને ઠગનારાના સરખો દેખાઉં. અને હું આશીર્વાદ તો નહિ, પણ શાપ મારે માથે લાવું.”
|
13. અને તેની માએ તેને કહ્યું, “મારા દિકરા, તે શાપ મારા પર આવો. માત્ર મારું કહેવું માન, ને જઈને મારે માટે તેઓને લાવ.”
|
14. અને તેણે જ ઈને તે લીધાં, ને તેની માની પાસે લાવ્યો; અને તેના પિતાને ભાવતું હતું એવું સ્વાદિષ્ટ ખાવાનું તેની માએ તૈયાર કર્યું.
|
15. અને રિબકાએ તેના જ્યેષ્ઠ દિકરા એસાવનાં સારાં સારાં કપડાં જે તેની પાસે ઘરમાં હતાં તે લઈને તેના નાના દિકરા યાકૂબને પહેરાવ્યા;
|
18. અને યાકૂબે પોતાના પિતા પાસે જ ઈને કહ્યું, “મારા પિતા” તેણે કહ્યું, “જો” હું આ રહ્યો; મારા દિકરા, તું કોણ છે?”
|
19. અને યાકૂબે પોતાના પિતાને કહ્યું, “હું એસાવ તમારો જ્યેષ્ઠ દિકરો છું; જેમ તમે મને કહ્યું હતું, તેમ મેં કર્યું છે; હું વિનંતી કરું છું કે બેઠા થઈને મારો શિકાર ખાઓ કે, તમારો જીવ મને આશીર્વાદ આપે.”
|
20. અને ઇસહાકે પોતાના દિકરાને કહ્યું, “મારા દિકરા, આટલામાં તને કેવી રીતે મળ્યું?” અને તેણે કહ્યું, “યહોવા તમારા ઈશ્વરે મને લાવી આપ્યું.”
|
21. અને ઇસહાકે યાકૂબને કહ્યું, “મારા દિકરા, પાસે આવ કે, હું તને અડકી જોઉં કે તું જ મારો દિકરો એસાવ છે કે નહિ.”
|
22. અને યાકૂબ તેના પિતા ઇસહાકની પાસે ગયો. અને તે તેને અડક્યો, ને કહ્યું કે, “સાદ તો યાકૂબનો સાદ છે ખરો; પણ હાથ તો એસાવના હાથ છે.”
|
23. અને તેના હાથ તેના ભાઈ એસાવના સરખા કેશી હતા, માટે તેને તેણે ઓળખ્યો નહિ; અને ઇસહાકે તેને આશીર્વાદ આપ્યો.
|
25. અને ઇસહાકે કહ્યું, “એ મારી પાસે લાવ કે, હું મારા દિકરાનો શિકાર ખાઉં કે, મારો જીવ તને આશીર્વાદ આપે.” અને યાકૂબ તેની પાસે લાવ્યો, ને તેણે ખાધું; અને યાકૂબ તેને માટે દ્રાક્ષારસ લાવ્યો. ને તેણે પીધો.
|
27. અને તે પાસે આવીને તેને ચૂમ્યો. અને ઇસહાકે તેનાં લૂગડાંની વાસ લીધી, ને તેણે તેને આશીર્વાદ આપ્યો, ને કહ્યું, જો, યહોવાથી આશીર્વાદ પામેલા ખેતરની વાસ સરખી મારા દિકરાની વાસ છે.
|
29. લોકો તારી સેવા કરો, ને દેશજાતિઓ તારી આગળ નમો; તારા ભાઈઓનો ધણી થા, ને તારી માના દિકરા તારી આગળ નમો; જે હરેક તને શાપ આપે તે શાપિત થાય, ને જે તને આશીર્વાદ આપે તે આશીર્વાદ પામે.”
|
30. અને એમ થયું કે જયારે ઇસહાક યાકૂબને આશીર્વાદ આપી રહ્યો, ને યાકૂઅ પોતાના પિતા ઇસહાસની આગળ બહાર ગયો, તે જ સમયે તેનો ભાઈ એસાવ શિકાર કરવા પરથી પાછો આવ્યો.
|
31. અને તે પણ સ્વાદિષ્ટ ખાવાનું તૈયાર કરીને તેના પિતાની પાસે લાવ્યો. અને તેના પિતાને કહ્યું, “મારો પિતા ઊઠો, ને તમારા દિકરાનો શિકાર ખાઓ કે, તમારો જીવ મને આશીર્વાદ આપે.”
|
33. અને ઇસહાક બહુ થરથર ધ્રૂજ્યો, ને બોલ્યો ‘ત્યારે જે શિકાર મારીને મારી પાસે લાવ્યો હતો તે કોણ? તે સર્વમાંથી તારા આવ્યા અગાઉ મેં ખાધું, ને તેને આશીર્વાદ આપ્યો; અને તે આશીર્વાદિત થશે પણ ખરો.”
|
34. અને એસાવે પોતાના પિતાની વાત સાંભળી, ત્યારે તે બહુ મોટી તથા કારમી બૂમ પાડીને રડયો, ને પોતાના પિતાને કહ્યું, “મારા પિતા, મને, હા, મને પણ આશીર્વાદ આપો.”
|
36. અને એસાવે તેને કહ્યું, “શું તેનું નામ યાકૂબ ઠીક નથી પાડયું? કેમ કે તેણે બે વાર મને છેતર્યો છે; તેણે મારું જયેષ્ઠપણું લઈ લીધું; અને હવે, જુઓ, તેણે મારો આશીર્વાદ પણ લઈ લીધો છે.” અને તેણે કહ્યું, “શું તમે મારે માટે કંઈપણ આશીર્વાદ રાખ્યો નથી?”
|
37. અને ઇસહાકે ઉત્તર આપીને એસાવને કહ્યું, “જો, મેં તેને તારો ધણી કર્યો છે, ને તેના સર્વ ભાઈઓ તેના દાસો થવાને માટે મેં તેને આપ્યાં છે; અને પોષણને માટે ધાન્ય તથા દ્રાક્ષારસ મેં તેને આપ્યાં છે. અને હવે, મારા દિકરા, હું તારે માટે શું કરું?”
|
38. અને એસાવે પોતાના પિતાને કહ્યું, “મારા પિતા, શું તમારી પાસે કેવળ એક જ આશીર્વાદ છે? મારા પિતા, મને, હા, મને પણ આશીર્વાદ આપો.” અને એસાવ પોક મૂકીને રડયો.
|
39. અને તેના પિતા ઇસહાકે તેને ઉત્તર આપીને કહ્યું, “જો, પૃથ્વીની પુષ્ટિથી તથા ઉપરના આકાશના ઝાકળથી તારો વાસો દૂર રહેશે
|
40. અને તું તારી તરવારથી જીવશે, ને તું તારા ભાઈની સેવા કરશે; પણ એમ થશે કે, જ્યારે તું છૂટી જશે, ત્યારે તું તારી ગરદન પરથી તેની ઝૂસંરી કાઢી નાખશે.”
|
41. અને યાકૂબને તેના પિતાએ આશીર્વાદ આપ્યો હતો તે આશીર્વાદને કારણે એસાવે યાકૂબનો દ્વેષ કર્યો. અને એસાવે મનમાં કહ્યું, “મારા પિતાને માટે શોકના દિવસ પાસે છે; ત્યારે હું મારા ભાઈ યાકૂબને મારી નાંખીશ.”
|
42. અને રિબકાને તેના જયેષ્ઠ દિકરા એસાવનીઇ એ વાત કહેવામાં આવી. અને તેણે પોતાના નાના દિકરા યાકૂબને તેડી મંગાવ્યો, ને તેને કહ્યું, “જો, તારો ભાઈ એસાવ તને મારી નાખવાનું ધારીને તારા વિષે પોતાના મનને શાંત પાડે છે.
|
45. તારા ભાઈનો ક્રોધ તારા પરથી ઊતરે, ને તેને તેં જે કર્યું છે તે તે વીસરી જાય, ત્યારે હું તને ત્યાંથી તેડાવીશ; એક જ દિવસે તમ બન્નેથી હું કેમ વિયોગી થાઉં?”
|
46. અને રિબકાએ ઇસહાકને કહ્યું, “હેથની દીકરીઓના કારણથી હું જીવવાથી કંટાળી ગઈ છું:આ હેથની દીકરીઓ જેવી જો યાકૂબ દેશની દીકરીઓમાંથી પત્ની કરે, તો મારે જીવવું શા કામનું?”
|